عوامل مختلفی در ایجاد انواع سرطان نقش دارند. تحقیقات بر روی این عوامل همچنان ادامه دارد و محققان به دنبال راههای بیشتری برای پیشگیری از ابتلا به این سرطان هستند. اگرچه هیچ راه اثباتشدهای برای پیشگیری کامل از سرطان پستان وجود ندارد، اما مطالعات نشان داده است که راهکارهای زیر می تواند در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان موثر باشد:
سبک زندگی سالم برای پیشگیری از سرطان پستان
- افزایش فعالیت بدنی: فعالیت بدنی میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. طبق مطالعاتی که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، در زنانی که یک تا دو ساعت در هفته پیادهروی تند دارند، خطر ابتلا به سرطان پستان تا ۱۸٪ کاهش مییابد. ورزش همیشه به معنای تمرینات سنتی باشگاه نیست؛ دویدن با بچهها یا انجام یک بازی ورزشی نیز مؤثر است.
- ترک الکل: خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که روزانه دو تا پنج لیوان نوشیدنی الکلی مصرف میکنند، نسبت به زنانی که الکل مصرف نمیکنند، یک و نیم برابر بیشتر است.
- ترک سیگار: مطالعات متعددی ارتباط بین سیگار کشیدن و خطر ابتلا به سرطان پستان و همچنین خطر عود آن را نشان دادهاند. اعتقاد بر این است که استنشاق دود دست دوم نیز در افزایش خطر نقش دارد.
- رژیم غذایی کمچرب: رژیم غذایی کمچرب نهتنها خطر چاقی را کاهش میدهد، بلکه میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را نیز کاهش دهد. مشخص شده است که استروژن نقش مهمی در ایجاد سرطان پستان دارد و بافت چربی حاوی مقادیر کمی از این هورمون است. تاکنون هیچ تحقیق قطعی در مورد تأثیر مصرف چربی در خطر ابتلا به سرطان پستان انجام نشده است، اما مطالعات متعدد به این نتیجه رسیدهاند که چاقی نقش مهمی در ایجاد آن دارد.
- بارداری در سنین پایینتر: اگرچه همیشه نمیتوان بهطور دقیق برای بارداری برنامهریزی کرد، اما تحقیقات نشان داده است که نداشتن فرزند بیولوژیک یا داشتن اولین فرزند در اواسط ۳۰ سالگی یا بعد از آن، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهد.
- شیردهی: محققان بر این باورند که ماههای بدون پریود در دوران بارداری و شیردهی، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. این نتایج منطبق بر دادههایی است که نشان میدهد قاعدگی دیرهنگام و یائسگی زودرس نیز خطر را کاهش میدهند. این موارد در واقع فرد را در معرض استروژن کمتری قرار میدهد که یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان میباشد.
انجام غربالگری های پیشگیرانه برای زنانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند
اگر در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستید (بهعنوان مثال، به دلیل داشتن سابقه خانوادگی قوی یا جهش در ژنهایی مانند BRCA1 و BRCA2)، میتوانید برای کاهش احتمال ابتلا، موارد زیر را در نظر بگیرید.
مشاوره و آزمایش ژنتیک
برخی از افراد جهشهای ژنی خاصی را به ارث میبرند که میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان (و احتمالاً سایر سرطانها) را افزایش دهد. آزمایش ژنتیک میتواند به دنبال جهش در برخی از این ژنها باشد. با اینکه این آزمایش برای برخی از افراد مفید است، اما همه نیازی به آن ندارند و هر فرد باید بهدقت مزایا و معایب آن را در نظر بگیرد.
اگر به دلیل سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان پستان، نگران افزایش خطر خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید. پزشک ممکن است از ابزارهای ارزیابی خطر استفاده کند تا به شما در مورد احتمال وجود جهش ژنی ارثی اطلاعات بهتری بدهد.
صرفنظر از نتیجه این ارزیابی، پزشک ممکن است شما را به یک مشاور ژنتیک ارجاع دهد. آنها میتوانند سابقه خانوادگی شما را با جزئیات بررسی کرده و به شما کمک کنند تصمیم بگیرید که آیا آزمایش ژنتیک برای شما مناسب است یا خیر.
دستورالعملهای تخصصی، مشاوره و آزمایش ژنتیک را برای دو گروه اصلی از افراد توصیه میشود:
- افرادی که قبلاً به سرطان پستان مبتلا شدهاند و دارای شرایط زیر هستند:
- سرطان در سنین پایین تشخیص داده شده است.
- به سرطان پستان سهگانه منفی مبتلا بودهاند.
- فرد دومی نیز در خانواده به سرطان مبتلا شده است.
- از نژاد یهودی اشکنازی هستند.
- سابقه خانوادگی قوی از سرطانهای پستان (بهویژه در مردان)، تخمدان، پانکراس یا پروستات دارند.
- افرادی که سرطان پستان ندارند اما در معرض خطر بالای جهشهای ارثی هستند:
- سابقه خانوادگی شناختهشده از جهش ژن BRCA یا دیگر جهشها دارند.
- سابقه شخصی سرطان تخمدان، پانکراس، یا سرطان پروستات متاستاتیک دارند.
- سابقه خانوادگی سرطان پستان در سنین پایین، یا در یکی از اعضای مرد خانواده دارند.
آزمایش ژنتیک چگونه انجام میشود؟
آزمایش ژنتیک را میتوان بر روی نمونههای خون یا بزاق، یا با استفاده از سواب داخل گونه انجام داد. نمونهها برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال میشوند.
جهشهای احتمالی زیادی در ژنهای BRCA وجود دارد. آزمایش میتواند به دنبال یک (یا چند جهش) خاص بوده و یا میتوان آزمایشهای گستردهتری را برای جستجوی بسیاری از جهشهای مختلف BRCA انجام داد. برای مثال، اگر فردی به دلیل داشتن یک عضو خانواده با جهش شناختهشده BRCA در حال آزمایش است، آزمایش ممکن است فقط بر روی آن جهش خاص متمرکز شود. در افراد یهودیتبار اشکنازی، آزمایش ممکن است بر روی جهشهایی از BRCA متمرکز شود که در این گروه از افراد شایعتر است. اما اگر دلیلی برای مشکوک شدن به یک تغییر ژنی خاص وجود نداشته باشد، آزمایش احتمالاً به دنبال جهشهای مختلف BRCA خواهد بود. بسته به شرایط، آزمایش ممکن است برای بررسی تغییرات در سایر ژنها نیز انجام شود.
آزمایش ژنتیک کامل نیست. ممکن است آزمایشها برای برخی از افراد پاسخ روشنی ارائه نکنند. به همین دلیل است که ملاقات با یک مشاور ژنتیک یا متخصص ژنتیک سرطان قبل از آزمایش اهمیت زیادی دارد.
تفسیر نتایج آزمایش ژنتیک
نتایج آزمایشات ژنتیکی ممکن است به شرح زیر باشد:
- نتیجه مثبت: اگر آزمایش یک جهش مهم را پیدا کند، ممکن است اقداماتی برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان (یا سایر سرطانها) انجام شود. اگر قبلاً سرطان پستان برای شما تشخیص داده شده است، یک نتیجه مثبت ممکن است بر گزینههای درمانی شما تأثیر بگذارد.
- نتیجه منفی: فهمیدن اینکه این آزمایش جهشی را پیدا نکرده است، میتواند اطمینانبخش باشد. اما مهم است که بدانید نتایج آزمایش ژنتیک همیشه نمیتواند تضمین کند که شما در معرض خطر بیشتر قرار ندارید. بهعنوان مثال، ممکن است این احتمال وجود داشته باشد که یک تغییر ژنی داشته باشید که در حال حاضر آزمایش نشده است.
- نتیجه نامشخص: در برخی موارد، آزمایش ممکن است نتواند بهطور قطعی بگوید که آیا شما جهش ژنی دارید یا خیر.
- وجود یک تغییر ژنی با اهمیت ناشناخته: این بدان معنی است که آزمایش یک تغییر ژنی را پیدا کرد، اما مشخص نیست که آیا این تغییر خاص بر خطر ابتلا به سرطان پستان در شما تأثیر میگذارد یا خیر.
نتایج آزمایشهای ژنتیکی گاهی اوقات میتوانند پیچیده یا گیجکننده باشند، به همین دلیل مهم است که با کمک یک مشاور ژنتیک یا متخصص ژنتیک سرطان آنها را بررسی کنید.
استفاده از دارو برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان
در زنان خاصی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند، میتوان برای کمک به کاهش این خطر از داروهای خاصی استفاده کرد.
تاموکسیفن و رالوکسیفن
تاموکسیفن و رالوکسیفن تنها داروهایی هستند که در ایالات متحده برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان تأیید شدهاند. مطالعات نشان دادهاند که این داروها خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنان با خطر بالاتر از حد متوسط کاهش میدهند. البته این داروها میتوانند خطرات و عوارض جانبی خاص خود را داشته باشند.
هر دوی این داروها، تعدیلکنندههای انتخابی گیرنده استروژن (SERMs) هستند. این داروها تنها در برخی از بافتهای بدن بر علیه هورمون استروژن عمل کرده (یا آن را مسدود میکنند)، اما تأثیری بر دیگر بافتها ندارند. از آنجایی که استروژن میتواند باعث رشد سلولهای سرطان پستان شود، هر دوی این داروها با مسدود کردن دریافت استروژن در سلولهای پستان، به کاهش خطر سرطان کمک میکنند.
این داروها بیشتر به دلایل دیگر استفاده میشوند:
- تاموکسیفن: عمدتاً برای درمان سرطان پستان با گیرنده هورمونی مثبت استفاده میشود.
- رالوکسیفن: بیشتر برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان در زنان یائسه استفاده میشود.
هنگامی که از این داروها برای کاهش خطر سرطان پستان استفاده میشود، طول مدت مصرف معمولاً ۵ سال است. هر دو دارو قرصهایی هستند که یک بار در روز مصرف میشوند؛ البته تاموکسیفن به شکل مایع نیز موجود است. رالوکسیفن فقط برای زنان یائسه تأیید شده است، اما تاموکسیفن گزینهای برای زنان یائسه و همچنین آنهایی است که این مرحله را پشت سر نگذاشتهاند.
تأثیر این داروها بر خطر ابتلا به سرطان پستان در مطالعات مختلف متفاوت بوده است. هنگامی که نتایج همه مطالعات با هم جمع شوند، این داروها میتوانند حدود ۴۰٪ (بیش از یکسوم) این خطر را کاهش دهند.
اگرچه این میزان کاهش خطر قابل توجه به نظر میرسد، اما بدین معنی نیست که همه باید از آن استفاده کنند. انتخاب این راه پیشگیری به میزان خطر اولیه شما بستگی دارد. پزشک شما میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را بر اساس عواملی مانند سن، سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی تخمین بزند و به شما کمک کند تا متوجه شوید که آیا مصرف این داروها برای شما مفید است یا نه.
عوارض جانبی احتمالی تاموکسیفن و رالوکسیفن
- علائم یائسگی: شایعترین عوارض جانبی این داروها علائم یائسگی مانند گرگرفتگی و تعریق شبانه است. تاموکسیفن همچنین میتواند باعث خشکی و ترشحات واژن شود. دوره قاعدگی در زنانی که قبل از یائسگی تاموکسیفن مصرف میکنند، ممکن است نامنظم یا حتی متوقف شود. اگرچه اغلب پس از قطع دارو، قاعدگی دوباره شروع میشود، اما همیشه اینطور نیست و برخی از زنان یائسه میشوند.
- لخته شدن خون: هم تاموکسیفن و هم رالوکسیفن خطر ایجاد لخته خون در ورید پا (ترومبوز وریدی عمقی) یا در ریهها (آمبولی ریه) را افزایش میدهند. این لختهها گاهی اوقات میتوانند باعث مشکلات جدی و حتی مرگ شوند. خطر کلی این عارضه در طی ۵ سال درمان کمتر از ۱٪ تخمین زده شده است. به همین دلیل این داروها برای افرادی که سابقه لخته شدن خون دارند توصیه نمیشود.
- سرطانهای رحم: از آنجایی که تاموکسیفن در رحم مانند استروژن عمل میکند، میتواند خطر ابتلا به سرطانهای رحم، از جمله سرطان آندومتر و سارکوم رحم را افزایش دهد. این افزایش خطر بیشتر بر زنان بالای ۵۰ سال تأثیر میگذارد. اگر تاموکسیفن مصرف میکنید و خونریزی واژینال یا لکهبینی غیرطبیعی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا اینها علائم احتمالی سرطان رحم هستند. رالوکسیفن با افزایش خطر سرطان رحم مرتبط نیست.
مهارکنندههای آروماتاز (AIs)
برای زنان یائسه که در معرض خطر بالاتر از حد متوسط هستند، ممکن است بهجای تاموکسیفن یا رالوکسیفن، داروهایی به نام مهارکنندههای آروماتاز (AIs) پیشنهاد شود.
مهارکنندههای آروماتاز با متوقف کردن آنزیم آروماتاز در بافت چربی، از تبدیل هورمونهای دیگر به استروژن جلوگیری کرده و سطح آن را کاهش میدهند. این داروها مانع از ساخت استروژن توسط تخمدانها نمیشوند، به همین دلیل، عمدتاً برای زنانی که یائسه شدهاند تجویز میشوند.
AIهایی که نقششان در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان مشخص شده است عبارتاند از:
- آناستروزول (آریمیدکس)
- اگزمستان (آروماسین)
این داروها، مانند تاموکسیفن، بیشتر برای درمان سرطان گیرنده هورمونی مثبت استفاده میشوند. هنگامی که برای اهداف پیشگیرانه استفاده میشوند، طول مدت مصرف معمولاً ۵ سال است.
با اینکه این داروها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان مورد تأیید FDA نیستند، اما برخی از گروههای متخصص آنها را بهعنوان گزینههایی (همراه با تاموکسیفن و رالوکسیفن) برای زنان یائسهای که در معرض خطر هستند، در نظر میگیرند.
خطرات و عوارض جانبی مهارکنندههای آروماتاز
- شایعترین عوارض جانبی AI علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن است.
- این داروها همچنین میتوانند باعث درد عضلات و مفاصل شوند که گاهی آنقدر جدی است که باعث قطع مصرف دارو میشود.
- برخلاف تاموکسیفن و رالوکسیفن، AIها میتوانند فرایند نازک شدن استخوانها را تسریع کرده و منجر به پوکی استخوان شوند. بههمین دلیل، پزشکان اغلب قبل از شروع مصرف، بررسی تراکم استخوان را توصیه میکنند.
- AI میتواند میزان کلسترول را نیز افزایش دهد، بنابراین زنانی که از قبل بیماری قلبی دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات قلبی باشند.