آزمایش‌های زیادی برای تشخیص سرطان پستان استفاده می‌شود. لازم نیست که یک فرد تمام تست‌هایی که در اینجا توضیح داده شده است را انجام دهد. پزشک شما ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:

• نوع سرطان مشکوک

• علائم و نشانه‌های شما

• سن و سلامت عمومی شما

• نتایج آزمایشات پزشکی قبلی

مجموعه آزمایش‌هایی که برای ارزیابی سرطان احتمالی مورد نیاز است معمولاً زمانی شروع می‌شود که فرد یا پزشک یک توده یا کلسیفیکاسیون غیرطبیعی در ماموگرافی غربالگری یا یک توده یا گره در طی یک معاینه بالینی یا خودآزمایی را کشف کنند. به‌ندرت ممکن است فرد متوجه قرمزی یا متورم شدن پستان یا توده یا ندول زیر بازو شود.

آزمایش‌های زیر می‌توانند برای تشخیص سرطان پستان یا برای آزمایش‌های بعدی پس از تشخیص سرطان استفاده شوند.

 

خودآزمایی سرطان پستان

در گذشته، خودآزمایی (BSEs) به‌عنوان وسیله‌ای برای بررسی توده‌هایی که ممکن است سرطان پستان باشند، مورد تأیید قرار می‌گرفت. اما از زمانی که تحقیقات نشان داد که BSEs اغلب می‌توانند به بیوپسی‌های غیرضروری و تهاجمی برای توده‌های خوش‌خیم (غیرسرطانی) منتهی شوند، این تفکر تغییر کرد.

امروزه، ماموگرافی منظم به‌عنوان اصلی‌ترین روش غربالگری سرطان در نظر گرفته می‌شود، در حالی که BSEs و معاینات بالینی (CBEs) که توسط پزشک انجام می‌شود، دیگر توسط بسیاری از مقامات برجسته مراقبت‌های بهداشتی توصیه نمی‌شود.

به نوبه خود، انجمن سرطان آمریکا (ACS) می‌پذیرد که «بعضی از زنان ممکن است همچنان با انجام معاینات منظم خود به‌عنوان راهی برای پیگیری وضعیت ظاهری و لمس پستان‌هایشان احساس آرامش خاطر کنند» حتی اگر شواهد کمی درباره تأثیر آن بر تشخیص زودهنگام سرطان پستان داشته باشد.

علیرغم فقدان شواهدی مبنی بر تأثیر BSEs، این روش هنوز توسط برخی به‌عنوان بخشی معمول از مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه استفاده می‌شود. اگر تصمیم به انجام BSE دارید، مهم است که محدودیت‌های این روش را درک کنید و بدانید که جایگزینی برای غربالگری ماموگرافی نیست.

 

مراحل یک خودآزمایی پستان به شرح زیر است:

1. به شکل پستان‌ها توجه کنید: دستان خود را روی پهلوهایتان قرار دهید. در مقابل آینه پستان‌های خود را با قبل مقایسه کنید. آن‌ها باید شکل، اندازه و رنگ معمول خود را داشته باشند. پستان‌ها نباید فرورفتگی، چروکیدگی یا برآمدگی داشته باشند. نوک پستان‌های شما نباید در موقعیت متفاوت یا به‌طور غیرعادی وارونه (تورفته) باشند. همچنین نباید قرمزی، درد، بثورات یا تورم وجود داشته باشد.

2. دست‌هایتان را پشت سرتان قرار دهید: پستان چپ و راست هر دو باید به یک شکل، بدون جابجایی یا کشیدن حرکت کنند. آن‌ها همچنین باید کم‌وبیش اندازه، شکل، سایه و رنگ یکسانی داشته باشند. زیر هر دو بازو را نگاه کنید و هرگونه تورم یا توده در زیر بغل را بررسی کنید. شما به دنبال تورم گره لنفاوی هستید که عوامل مختلفی می‌توانند باعث آن شوند، از یک مورد ساده آنفولانزا گرفته تا سرطان.

3. نوک پستان‌هایتان را چک کنید: با انگشت اشاره و انگشت میانی دست راست، نوک پستان چپ را به‌آرامی فشار دهید، آن را به سمت جلو بکشید و رها کنید. نوک پستان باید به‌جای فرورفتن، آهسته در پستان به عقب بازگردد. هرگونه برآمدگی، فرورفتگی یا نشانه‌های عقب‌رفتگی غیرمعمول را بررسی کنید. همچنین به نشت مایعات از نوک پستان‌ها توجه کنید. ترشحات شفاف یا خونی به‌طور بالقوه مشکل‌ساز هستند، به‌خصوص اگر فقط یک نوک درگیر باشد. نشت ممکن است به دلیل مسدود شدن مجرای شیر یا عفونت نیز اتفاق بیفتد (به‌طور عمده اگر سبز، سفید یا زرد باشد). این کار را برای پستان سمت دیگر نیز تکرار کنید.

4. بایستید و پستان خود را لمس کنید: در مرحله بعد، بازوی چپ خود را بالای سر ببرید. با انگشتان دست راست، پستان خود را به‌آرامی از بالا به پایین و سپس از داخل پستان تا انتها، به ناحیه زیر بغل بکشید. از فشار محکم اما ملایم استفاده کنید. در نهایت، دست خود را به‌صورت دایره‌ای حرکت دهید، مطمئن شوید که تمام ناحیه پستان را پوشش دهید. به هر گونه تغییر در بافت، رنگ یا اندازه پستان خود توجه داشته باشید. این کار را برای پستان سمت دیگر نیز تکرار کنید. می‌توانید این مرحله را در حمام انجام دهید. انگشتان راحت‌تر می‌توانند روی پوست خیس حرکت کنند.

5. دراز بکشید و پستان خود را لمس کنید: در نهایت دراز بکشید و دست چپ خود را زیر سرتان قرار دهید. از دست راست خود برای لمس پستان چپ و زیر بغل خود استفاده کنید. ساده‌ترین راه برای انجام این مرحله این است که روی تخت خود دراز بکشید و سر و شانه‌هایتان را روی یک بالش قرار دهید. به هر گونه تغییر در بافت یا اندازه پستان توجه کنید. این کار را برای پستان سمت دیگر نیز تکرار کنید.

 

آزمایش‌های تصویربرداری

تست‌های تصویربرداری، تصاویری از داخل بدن را ارائه می‌دهند. آن‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر. تصویربرداری می‌تواند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ناحیه مشکوکی که در طول غربالگری دیده می‌شود انجام شود. علاوه بر این‌ها، انواع جدید دیگری از آزمون‌ها نیز در دست بررسی هستند.

 

ماموگرافی

ماموگرافی یک عکس‌برداری با اشعه ایکس با دوز پایین است که به رادیولوژیست‌ها اجازه می‌دهد تا تغییرات در بافت را بررسی کنند.

ماموگرافی با دستگاهی انجام می‌شود که فقط بافت پستان را بررسی کرده و نسبت به عکس‌برداری از سایر قسمت‌های بدن مانند ریه‌ها یا استخوان‌ها، از دوزهای کمتری از اشعه ایکس استفاده می‌کند. دستگاه ماموگرافی دارای ۲ صفحه است که پستان را فشرده یا صاف می‌کند تا بافت از هم جدا شود. این کار تصویری با کیفیت بهتر می‌دهد و اجازه می‌دهد تا از تابش کمتری استفاده شود.

در گذشته، ماموگرافی‌ها معمولاً روی صفحات بزرگ فیلم چاپ می‌شدند. امروزه ماموگرافی دیجیتال بسیار رایج‌تر است. تصاویر دیجیتال به‌صورت فایل در رایانه ضبط و ذخیره می‌شوند.

ماموگرافی را می‌توان برای بررسی سرطان پستان، چه به‌عنوان یک آزمایش غربالگری در زنان بدون علامت و یا به‌عنوان آزمایش تشخیصی در زنانی که علائم مرتبط با سرطان دارند، استفاده کرد. ماموگرافی اغلب قادر است سرطان پستان را در مراحل اولیه، زمانی که کوچک است و حتی قبل از اینکه توده‌ای احساس شود، پیدا کرده یا تشخیص دهد. تشخیص به‌موقع می‌تواند درمان را آسان‌تر کند.

ماموگرافی اغلب می‌تواند نواحی غیرطبیعی در پستان را نشان دهد اما نمی‌تواند با اطمینان بگوید که آیا یک ناحیه غیرطبیعی سرطان است یا خیر. پزشک پس از بررسی نتیجه ماموگرافی می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا آزمایش بیشتری (مانند بیوپسی پستان) مورد نیاز است یا خیر. انواع اصلی تغییرات پستان که با ماموگرافی یافت می‌شوند عبارت‌اند از:

• کلسیفیکاسیون‌ها

• توده‌ها

• عدم تقارن

• دگرریختی

همچنین به‌خاطر داشته باشید که ماموگرافی از نظر دقیق بودن نتایج، دارای محدودیت‌هایی می‌باشد. علیرغم اینکه این روش تشخیصی بسیار ارزشمند است اما می‌تواند از نظر حساسیت (توانایی تشخیص صحیح افراد مبتلا) و اختصاصیت (توانایی تشخیص صحیح افراد بدون بیماری) متفاوت باشد.

حساسیت و اختصاصیت تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد که گهگاه ممکن است منجر به تشخیص نادرست یا اشتباه شود.

• نتیجه منفی کاذب: ممکن است در برخی مواقع ماموگرافی سرطان پستان را در صورت وجود تشخیص ندهد. از این به‌عنوان یک نتیجه منفی کاذب یاد می‌شود. در صورتی که خانمی پستان‌های متراکم داشته باشد، ممکن است گزینه غربالگری اضافی مانند سونوگرافی پستان یا ام‌آر‌آی سریع (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) به او پیشنهاد شود.

• نتیجه مثبت کاذب: ماموگرافی همچنین ممکن است باعث نگرانی در مورد تغییرات بی‌ضرر شود، به‌ویژه در مورد ضایعات خوش‌خیم (غیرسرطانی) که می‌توانند شبیه سرطان پستان باشند. این نتایج، نتایج مثبت کاذب هستند که می‌تواند منجر به انجام آزمایش‌های تهاجمی‌تر و درمان غیرضروری شود. نتایج مثبت کاذب در زنان جوان‌تری که پستان‌های متراکم دارند، افرادی که قبلاً جراحی پستان‌ انجام داده‌اند (مانند بیوپسی پستان)، برای کسانی که از درمان هورمونی استفاده می‌کنند و برای کسانی که فاکتورهای خطر ابتلا به سرطان پستان دارند، بیشتر است. مشخص شده است که در دسترس بودن یک ماموگرافی پایه برای مقایسه با نتایج به‌دست آمده، شانس گرفتن نتیجه مثبت کاذب را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. ماموگرافی پایه معمولاً اولین ماموگرافی یک فرد است.

• برای زنانی که ایمپلنت پستان دارند، تصاویر بدون نماهای ویژه ممکن است به‌اندازه کافی دقیق نباشند، زیرا اشعه ایکس به‌خوبی از نمک یا سیلیکون، مواد مورد استفاده برای پر کردن ایمپلنت‌ها، عبور نمی‌کند. با این حال، با نماهای ویژه (دو تا برای هر پستان)، دقت تا حد زیادی بهبود می‌یابد.

 

ماموگرافی سه‌بعدی

ماموگرافی سه‌بعدی (3D) با عنوان توموسنتز یا توموسنتز دیجیتال (DBT) نیز شناخته می‌شود. همچون ماموگرافی استاندارد (دوبعدی)، هر پستان از دو زاویه مختلف (یک بار از بالا به پایین و یک بار از یک طرف به سمت دیگر) فشرده می‌شود، و در این حین اشعه ایکس به آن تابیده می‌شود؛ اما در ماموگرافی سه‌بعدی، دستگاه در حالی که در یک قوس کوچک در اطراف پستان حرکت می‌کند، اشعه ایکس با دوز پایین زیادی می‌گیرد. سپس یک کامپیوتر تصاویر را به‌صورت یک سری برش‌های نازک در کنار هم قرار می‌دهد. این امر به پزشکان اجازه می‌دهد تا بافت‌های پستان را با وضوح بیشتری به‌صورت سه‌بعدی ببینند.

طبق مطالعات، به‌نظر می‌رسد ماموگرافی سه‌بعدی، احتمال درخواست آزمایشات بعدی پس از غربالگری را کاهش می‌دهد. همچنین این روش می‌تواند برای زنان دارای پستان‌های متراکم مفیدتر باشد. درحال حاضر یک مطالعه بزرگ برای مقایسه بین نتایج ماموگرافی سه‌بعدی و ماموگرافی استاندارد (دوبعدی) در حال انجام است.

 

خطرات احتمالی

اموگرافی زنان را در معرض مقدار کمی پرتو قرار می‌دهد که میزان آن به‌ندرت باعث بیماری می‌شود.

بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ که در Annals of Internal Medicine به چاپ رسید، از هر ۱۰۰,۰۰۰ زنی که سالانه تحت ماموگرافی قرار می‌گیرند، ۱۲۵ نفر به سرطان پستان ناشی از تشعشع مبتلا می‌شوند که از این تعداد ۱۶ نفر (یا ۰.۰۰۰۱۶ درصد) جان خود را از دست می‌دهند.

(در مقایسه، در میان همان گروه از زنان، با استفاده از ماموگرافی می‌توان از ۹۶۸ مرگ ناشی از سرطان پستان جلوگیری کرد.)

انتظار می‌رود خطر پرتوهای ناشی از ماموگرافی در افرادی که دوزهای بالاتری از تابش دریافت می‌کنند و در زنانی که پستان‌های بزرگ‌تری دارند بیشتر باشد، زیرا برای مشاهده دقیقِ تمام بافت به پرتوهای بیشتری نیاز دارند.

برای زنانی که ایمپلنت پستان دارند، خطر اندکی برای پاره شدن ایمپلنت وجود دارد و مهم است که قبل از انجام عمل به تکنسین اطلاع دهید که ایمپلنت دارید.

 

سونوگرافی پستان

سونوگرافی یک آزمایش تصویربرداری است که برای تشخیص سرطان پستان استفاده می‌شود. برخلاف ماموگرافی (که از اشعه ایکس برای تولید تصاویر استفاده می‌کند)، در سونوگرافی برای مشاهده بافت از امواج صوتی استفاده می‌کند.

سونوگرافی برای تشخیص تومورهای سرطانی و تغییر جریان خون در پستان استفاده می‌شود. اگر در پستانتان توده‌ای احساس کردید یا ماموگرافی غربالگری توده مشکوکی را نشان می‌دهد، ممکن است پزشک شما این آزمایش را توصیه کند.

کیست‌های پر از مایع و تومورهای جامد می‌توانند در ماموگرافی مثل هم به نظر برسند. سونوگرافی پستان بهتر می‌تواند تعیین کند که توده کیست است یا تومور.

اگر پستان‌های متراکمی دارید، ممکن است علاوه بر ماموگرافی، سونوگرافی پستان نیز توصیه شود. (ماموگرام نوع بافت پستان شما را نشان می‌دهد.) پستان‌های متراکم، برخلاف بافت چربی دارای بافت غده‌ای زیادی هستند. بافت غده‌ای و بافت سرطانی هر دو در ماموگرافی سفید به نظر می‌رسند.

سونوگرافی برای تشخیص تومورهای سفید کوچک در بافت غدد بهتر از ماموگرافی است. بافت متراکم پستان در افراد جوان، به‌ویژه آن‌هایی که شاخص توده بدنی (BMI) پایینی دارند، رایج است. به همین دلیل، اگر زیر ۳۰ سال هستید و توده پستانی قابل لمس (که می‌توانید آن را حس کنید) دارید، ممکن است پزشک سونوگرافی را برای شما پیشنهاد کند.

اگر نیاز به بیوپسی (برداشتن بافت برای تجزیه و تحلیل در آزمایشگاه) دارید، ممکن است برای هدایت سوزن به ناحیه مشکوک، از سونوگرافی استفاده شود.

سونوگرافی همچنین برای ارزیابی جریان خون در پستان استفاده می‌شود. افزایش جریان خون در پستان می‌تواند نشان‌دهنده تغییراتی مانند التهاب باشد که ممکن است با بیماری‌های مختلفی مرتبط باشد.

از آنجایی که سونوگرافی به‌جای پرتوهای یونیزان از امواج صوتی استفاده می‌کند، معمولاً به‌عنوان یک ابزار تشخیصی برای افراد بارداری که احتمال دارد سرطان پستان داشته باشند، توصیه می‌شود.

همه این موارد ممکن است باعث شود فکر کنید که سونوگرافی تنها آزمایش غربالگری سرطان پستان است که به آن نیاز دارید، ولی این تفکری اشتباه است زیرا سونوگرافی ممکن است علائم اولیه سرطان پستان مانند میکروکلسیفیکاسیون‌ها (رسوبات کوچک کلسیمی که به‌صورت لکه‌های سفید در ماموگرافی ظاهر می‌شوند) را تشخیص ندهد.

 

خطرات احتمالی

از آنجایی که ممکن است سونوگرافی تومورهای کوچک را تشخیص ندهد، این روش به‌جای ماموگرافی توصیه نمی‌شود. به غیر از این، هیچ خطر خاصی در ارتباط با سونوگرافی وجود ندارد. با این حال، ممکن است این آزمایش برای افراد خاصی از جمله موارد زیر کمتر مؤثر واقع شود:

• افرادی که پستان‌های خیلی بزرگ دارند

• افرادی که چاق هستند

 

ملاحظات قبل از انجام سونوگرافی

اگر سابقه پستان‌های متراکم دارید، ممکن است برای شما سونوگرافی غربالگری هم‌زمان با غربالگری ماموگرافی انجام شود. یا شاید بعد از انجام ماموگرافی غربالگری متوجه شوید که نیاز به سونوگرافی دارید. اگر رادیولوژیستی که ماموگرافی شما را تفسیر می‌کند، چیزی مانند توده یا ناحیه متراکمی را مشاهده کند که نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشد، ممکن است سونوگرافی تجویز شود.

تماس مجدد برای آزمایش‌های اضافی پس از ماموگرافی رایج است ولی به این معنی نیست که شما حتماً سرطان پستان دارید. کمتر از ۱ فرد از هر ۱۰ نفری که نیاز به آزمایشات بعدی دارند، به بدخیمی (سرطان) مبتلا هستند.

حتی در این صورت، فهمیدن اینکه به آزمایش بیشتری نیاز است، ممکن است استرس‌زا باشد. به همین دلیل، به پزشک خود اطلاع دهید که می‌خواهید سونوگرافی را در اسرع وقت انجام دهید. سونوگرافی پستان معمولاً نیاز به ارجاع یک پزشک دارد.

سونوگرافی معمولاً در مراکز تصویربرداری سرپایی انجام می‌شود. ممکن است این آزمایش با توجه به ارجاع پزشک، در بیمارستان انجام شود. با اضافه کردن زمان آماده‌سازی، انجام هر دو نوع آزمایش اولتراسوند بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.

تست‌های تصویربرداری در اتاق‌های خصوصی انجام می‌شود. تکنسینی که آزمایش را انجام می‌دهد در اتاق با شما خواهد بود. برخلاف آزمایش‌هایی که از اشعه استفاده می‌کنند، سونوگرافی به‌طور بالقوه برای دیگران مضر نیست، بنابراین نیازی به استفاده از پوشش محافظ برای تکنسین نمی‌باشد.

این آزمایش از هیچ بیهوشی استفاده نمی‌کند، بنابراین می‌توانید پس از انجام آن رانندگی کنید.

در روز معاینه از لوسیون، کرم، پودر یا هر ماده دیگری روی پستان‌های خود استفاده نکنید. اگر قرار است که فقط سونوگرافی انجام دهید می‌توانید از ضدعرق استفاده کنید اما در صورتی که بخواهید ماموگرافی هم داشته باشید، از ضدعرق استفاده نکنید. همچنین از شما خواسته می‌شود که جواهراتی مانند گردنبند یا پیرسینگ را دربیاورید.

 

تفسیر نتایج

نتایج سونوگرافی با سیستم گزارش تصویری و پایگاه داده تصویربرداری (BI-RADS) تجزیه و تحلیل می‌شود. این همان سیستمی است که برای تجزیه و تحلیل نتایج سایر آزمایش‌ها، از جمله ماموگرافی و اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) نیز استفاده می‌شود.

BI-RADS نتایج سونوگرافی را در دسته‌های عددی از ۰ تا ۶ مرتب می‌کند. رادیولوژیست پس از تجزیه و تحلیل تصاویر، یکی از دسته‌ها را به شما اختصاص می‌دهد.

• ناقص، به تصویربرداری دیگری نیاز است: این دسته به این معنی است که آزمایش واضح نبوده و آزمایش بیشتری لازم است.

• منفی: پستان‌های شما طبیعی است. هیچ نشانه‌ای از سرطان تشخیص داده نشد.

• خوش‌خیم: این نیز یک نتیجه منفی محسوب می‌شود. سرطانی پیدا نشد. موارد دیگری مانند کلسیفیکاسیون خوش‌خیم یافت شد که سرطانی نمی‌باشد. این طبقه‌بندی به سایر متخصصان کمک می‌کند تا نتایج شما را به‌درستی تفسیر کنند.

• احتمالاً خوش‌خیم: چیزی دیده می‌شود که احتمال سرطانی بودن آن بسیار کم است (۲٪ یا کمتر).

• ناهنجاری مشکوک: سرطان مشکوک است اما قابل تأیید نیست. بیوپسی به‌عنوان مرحله بعدی توصیه می‌شود.

• بسیار حاکی از بدخیمی: یافته‌ها شبیه سرطان هستند و احتمال سرطان به‌طور قابل توجهی بالا (۹۵%) وجود دارد. بیوپسی به‌عنوان مرحله بعدی اکیداً توصیه می‌شود.

• بدخیمی اثبات‌شده با بیوپسی: سرطان قبلاً تشخیص داده شده است. این دسته زمانی استفاده می‌شود که سونوگرافی برای تعیین میزان پاسخ شما به درمان انجام می‌شود.

 

MRI پستان

MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) از امواج رادیویی و آهن‌رباهای قوی برای تهیه تصاویر دقیق از داخل پستان استفاده می‌کند.

همان‌طور که ماموگرافی با استفاده از دستگاه‌های اشعه ایکس که مخصوص پستان‌ها طراحی شده‌اند انجام می‌شود، MRI پستان نیز به تجهیزات خاصی نیاز دارد. این دستگاه MRI، برای تصویربرداری از پستان‌ها دارای دستگاه مخصوصی به نام سیم‌پیچ اختصاصی پستان می‌باشد. همه بیمارستان‌ها و مراکز تصویربرداری تجهیزات اختصاصی MRI پستان را ندارند. بنابراین لازم است این آزمایش را در مرکز دارای تجهیزات اختصاصی که در صورت نیاز می‌تواند بیوپسی با هدایت MRI را انجام دهد، یا برای این کار با مراکز دیگر همکاری می‌کند، انجام دهید.

MRI برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق و مقطعی از بدن، به‌جای تشعشع، از آهن‌رباهای قوی استفاده می‌کند. یک اسکنر MRI از زوایای مختلف عکس می‌گیرد، به‌طوری‌که گویی کسی از جلو، از پهلو یا از بالای سر شما به تکه‌ای از بدنتان نگاه می‌کند. MRI تصاویری از بافت‌های نرم بدن ایجاد می‌کند که گاهی اوقات با استفاده از سایر آزمایش‌های تصویربرداری به‌سختی دیده می‌شود.

برخلاف ماموگرافی یا سونوگرافی، در MRI نیاز است که قبل از گرفتن عکس، رنگ کنتراست به داخل ورید فرد تزریق شود. این کار کمک می‌کند تا نواحی غیرطبیعی در پستان، راحت‌تر دیده شوند.

ام‌آر‌آی پستان ممکن است در شرایط مختلف استفاده شود.

• برای غربالگری سرطان پستان: برای برخی از زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند، MRI غربالگری همراه با ماموگرافی سالانه توصیه می‌شود. MRI به‌تنهایی به‌عنوان یک آزمایش غربالگری توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند برخی از سرطان‌هایی را که ماموگرافی می‌تواند تشخیص دهد را، شناسایی نکند. اگرچه MRI می‌تواند برخی از سرطان‌ها را که در ماموگرافی دیده نمی‌شوند را پیدا کند، اما همچنین به احتمال زیاد می‌تواند مواردی را پیدا کند که بعداً مشخص می‌شود سرطانی نیستند (مثبت کاذب). این مسئله می‌تواند منجر به انجام آزمایشات و یا بیوپسی غیرضروری برای برخی از زنان شود که در واقع نیازی به انجام آن‌ها نیست. به همین دلیل است که MRI به‌عنوان یک آزمایش غربالگری برای زنان در معرض متوسط خطر ابتلا به سرطان پستان توصیه نمی‌شود.

• برای بررسی پستان‌های فردی که علائم سرطان پستان دارد: گاهی اوقات در صورت مشکوک بودن به سرطان پستان (بر اساس علائم یا یافته‌های معاینه، مانند ترشحات مشکوک از نوک) ممکن است MRI پستان انجام شود. سایر آزمایش‌های تصویربرداری مانند ماموگرافی و سونوگرافی معمولاً اول انجام می‌شوند، اما اگر نتایج این آزمایش‌ها واضح نباشد، ممکن است MRI تجویز شود.

• برای کمک به تعیین وسعت سرطان پستان: اگر سرطان پستان قبلاً تشخیص داده شده باشد، گاهی اوقات برای کمک به تعیین اندازه و محل دقیق سرطان، جستجوی تومورهای دیگر و بررسی وجود تومور در پستان، MRI انجام می‌شود. البته همیشه MRI در این شرایط مفید واقع نمی‌شود ولی بدین معنی نیست که هر خانمی با تشخیص سرطان پستان به این آزمایش نیاز ندارد.

• برای بررسی نشتی ایمپلنت سیلیکونی پستان: در زنانی که دارای پروتز پستان سیلیکونی هستند، می‌توان برای بررسی نشت ایمپلنت از MRI استفاده کرد. این کار برای زنان دارای پروتز پستان نمکی استفاده نمی‌شود.

 

نکاتی جهت آماده شدن برای انجام MRI

• قبل از انجام MRI حتماً مطمئن شوید که این آزمایش تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد.

• همه دستورالعمل‌ها را دنبال کنید: معمولاً قبل از MRI نیازی به رژیم غذایی یا آمادگی خاصی ندارید، اما هر دستورالعملی را که به شما داده شده است را دنبال کنید.

• آیا با فضاهای بسته مشکل دارید؟ ام‌آر‌آی پستان اغلب بدین صورت انجام می‌شود که روی شکم خود دراز کشیده‌اید و بازوهای خود را بالای سرتان، در داخل یک لوله بلند و باریک قرار داده‌اید. اگر قرار گرفتن در یک فضای تنگ برای شما آزاردهنده است، ممکن است نیاز به مصرف دارو داشته باشید تا در حین حضور در اسکنر به آرامش برسید. صحبت با تکنسین یا یک مشاور و یا بازدید از دستگاه MRI قبل از آزمایش نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. در طی آزمایش در اتاق تنها خواهید بود، اما می‌توانید با تکنسین صحبت کنید.

• اشیاء فلزی به همراه نداشته باشید: قبل از آزمایش، از شما خواسته می‌شود لباس‌های بدون زیپ یا فلز بپوشید. مطمئن شوید که هرگونه وسایلی مانند گیره مو، جواهرات و پیرسینگ را به همراه نداشته باشید.

• آیا در بدن خود فلز دارید؟ قبل از اسکن، تکنسین از شما می‌پرسد که آیا فلزی در بدن خود دارید یا خیر. برخی از اجسام فلزی مشکلی ایجاد نمی‌کنند، اما برخی دیگر می‌توانند مشکل‌ساز باشند.

• در صورت وجود هر گونه ایمپلنت یا گیره پزشکی در بدن خود، به متخصص اطلاع دهید. اگر هر یک از این نوع ایمپلنت‌های پزشکی دارید، حتی نباید وارد ناحیه اسکن MRI شوید، مگر اینکه توسط رادیولوژیست یا تکنسین به شما گفته شود که انجام این کار مشکلی ندارد:

  • دفیبریلاتور یا ضربان‌ساز کاشته‌شده

  • گیره‌های مورد استفاده در آنوریسم مغزی

  • کاشت حلزون (گوش)

  • فنرهای فلزی در داخل رگ‌های خونی

 

MRI چگونه انجام می‌شود؟

اسکن MRI معمولاً در یک محیط سرپایی در بیمارستان یا کلینیک انجام می‌شود. ابتدا ماده حاجب به فرد تزریق می‌شود.

پس از آن روی یک میز باریک و مسطح دراز می‌کشید و بازوهایتان را بالای سرتان قرار می‌دهید، سپس میز به داخل یک لوله بلند و باریک می‌لغزد.

آزمایش بدون درد است، اما باید در داخل لوله باریک بی‌حرکت دراز بکشید. ممکن است از شما خواسته شود که نفس خود را حبس کنید یا در طول بخش‌های خاصی از آزمایش بسیار ساکن بمانید. وقتی آهن‌ربا روشن و خاموش می‌شود، ماشین ممکن است صداهای کوبنده، کلیک و چرخیدن بلندی مانند صدای ماشین لباسشویی ایجاد کند. برخی از مراکز به شما گوش‌گیر یا هدفون می‌دهند تا در حین آزمایش این صداها به گوشتان نرسد.

هنگامی که MRI پستان برای بررسی سرطان پستان انجام می‌شود، ماده حاجب به نام گادولینیوم در حین معاینه به ورید بازو تزریق می‌شود؛ این ماده به نشان دادن هر ناحیه غیرطبیعی در بافت کمک می‌کند. (این ماده با رنگ کنتراست مورد استفاده در سی‌تی‌اسکن متفاوت است.) در صورت داشتن هرگونه آلرژی یا مشکل قبلی مرتبط با کنتراست یا رنگ مورد استفاده در آزمایشات تصویربرداری، به تکنسین اطلاع دهید.

برای دریافت تصاویر با کیفیت مهم است که در حین انجام آزمایش بی‌حرکت بمانید.

گرفتن هر مجموعه از تصاویر معمولاً چند دقیقه طول می‌کشد و کل آزمایش معمولاً حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه وقت لازم دارد. پس از آزمایش، ممکن است از شما خواسته شود تا زمانی که تصاویر بررسی می‌شوند منتظر بمانید تا مطمئن شوید که به مواد اضافه‌تری نیاز است یا نه.

 

نتایج MRI

نتایج MRI در قالب سیستم BI-RADS که قبلاً توضیح داده شد، گزارش داده می‌شود.

 

خطرات و موارد منع مصرف احتمالی

ام‌آر‌آی پستان یک روش بی‌خطر با عوارض جانبی کم در نظر گرفته می‌شود.

گادولینیوم سمی نیست و MRI با کنتراست شما را در معرض تابش قرار نمی‌دهد. درصد کمی از افراد به گادولینیوم حساسیت دارند. این موارد را به متخصص خود اطلاع دهید:

• بیماری یا مشکلات کلیوی

• بارداری

• حساسیت به گادولینیوم در MRI قبلی

اگر به گادولینیوم یا هر ماده دیگری در ماده حاجب حساسیت دارید، انجام MRI منع می‌شود.

اگرچه MRI در دوران بارداری منعی ندارد، اما اگر باردار هستید، باید به تکنسین اطلاع دهید. با توجه به دستورالعمل‌های سال ۲۰۱۶ (تأیید مجدد در سال ۲۰۱۹) از کالج آمریکایی متخصصین زنان و زایمان (ACOG)، استفاده از گادولینیوم در دوران بارداری به دلیل عدم تحقیق در مورد ایمنی آن باید محدود شود.

 

آزمایش‌های تصویربرداری جدیدتر و به‌روز

در حال حاضر رایج‌ترین آزمایش‌های تصویربرداری پستان ماموگرافی، سونوگرافی و MRI پستان می‌باشند. آزمایش‌های دیگری مانند سی‌تی‌اسکن، اسکن استخوان یا اسکن PET ممکن است گاهی برای کمک به تشخیص گسترش سرطان پستان انجام شود.

انواع جدیدتری از تست‌ها برای تصویربرداری پستان در حال توسعه هستند. در حال حاضر برخی از این‌ها مانند توموسنتز (ماموگرافی سه‌بعدی) در برخی از مراکز استفاده می‌شوند. تست‌های دیگر هنوز در حال مطالعه هستند، و برای بررسی آن‌ها به زمان بیشتری نیاز است.

• MRI مختصر (یا MRI سریع): این یک تکنیک جدیدتر است که با یک اسکنر استاندارد MRI پستان انجام می‌شود. اما نسبت به MRI استاندارد عکس‌های کمتری (در مدت زمان کوتاه‌تری) گرفته می‌شود. MRI سریع به‌عنوان یک آزمایش غربالگری احتمالی برای سرطان پستان، به‌ویژه در زنان با پستان‌های متراکم، مورد مطالعه قرار می‌گیرد تا متوجه شویم که آیا اطلاعاتی مشابه با MRI استاندارد ارائه می‌دهد یا خیر.

• برای اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)، نوع دیگری از ردیاب رادیواکتیو به خون تزریق می‌شود. اسکن استاندارد PET، که از نوعی قند رادیواکتیو (معروف به FDG) استفاده می‌کند، گاهی اوقات در صورت وجود نگرانی در مورد گسترش سرطان پستان به سایر قسمت‌های بدن انجام می‌شود. نوع جدیدتری از ردیاب، معروف به فلوئورواسترادیول F-18، اکنون برای بررسی گسترش برخی از سرطان‌های پیشرفته ER+ در دسترس است.

• ماموگرافی انتشار پوزیترون (PEM) یک آزمایش تصویربرداری جدیدتر از است که برخی از جنبه‌های اسکن PET و ماموگرافی را ترکیب می‌کند. PEM از همان نوع ردیاب رادیواکتیو تزریق‌شده به خون در اسکن PET استفاده می‌کند. سپس در حین گرفتن عکس، مانند ماموگرافی، پستان به‌آرامی فشرده می‌شود. PEM ممکن است بهتر از ماموگرافی استاندارد بتواند خوشه‌های کوچکی از سلول‌های سرطانی را در پستان تشخیص دهد. زیرا در این روش به این مسئله توجه می‌شود که سلول‌های سرطانی چقدر برخلاف ساختارشان فعال هستند. PEM عمدتاً در زنان مبتلا به سرطان پستان مورد مطالعه قرار می‌گیرد تا ببینیم آیا می‌تواند به تعیین میزان سرطان کمک کند یا خیر. PEM کل بدن را در معرض تشعشع قرار می‌دهد، بنابراین به احتمال زیاد هر سال برای غربالگری سرطان پستان استفاده نمی‌شود.

• ماموگرافی با کنتراست تقویت‌شده (CEM): این روش که به‌عنوان ماموگرافی طیفی با کنتراست (CESM) نیز شناخته می‌شود، آزمایش جدیدتری است که در آن یک رنگ کنتراست حاوی ید چند دقیقه قبل از انجام دو مجموعه ماموگرافی (با استفاده از سطوح مختلف انرژی) به خون تزریق می‌شود. کنتراست می‌تواند به اشعه ایکس کمک کند که نواحی غیرطبیعی در پستان‌ها را تشخیص دهد. این آزمایش می‌تواند برای مشاهده بهتر مناطقی که در ماموگرافی استاندارد، غیرطبیعی به نظر می‌رسند یا برای کمک به ارزیابی وسعت تومور در زنانی که به تازگی سرطان پستان آن‌ها تشخیص داده شده است، استفاده شود. مطالعات، این روش را با MRI پستان در این تنظیمات مقایسه می‌کنند (اگر به هر دلیلی نتوان MRI انجام داد، این روش جایگزین خوبی است)، و همچنین احتمالاً برای استفاده در غربالگری زنان با پستان‌های متراکم. اگر ثابت شود که این روش به‌خوبی MRI است، CEM می‌تواند به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گیرد، زیرا انجام آن سریع‌تر است و هزینه کمتری نسبت به MRI دارد.

• الاستوگرافی: این آزمایشی است که می‌تواند به‌عنوان بخشی از سونوگرافی انجام شود. این روش بر اساس این‌که تومورهای سرطان پستان نسبت به بافت پستان اطراف سفت‌تر هستند کار می‌کند. برای این روش، پستان کمی فشرده می‌شود و سونوگرافی می‌تواند نشان دهد که ناحیه مشکوک چقدر سفت است. این آزمایش می‌تواند برای تشخیص احتمال سرطانی یا خوش‌خیم بودن توده به کار رود.

• آزمایش‌های تصویربرداری نوری: این آزمایش‌ها نور را به پستان می‌تابانند و سپس نور برگشتی یا عبوری از بافت را اندازه‌گیری می‌کنند. در این تکنیک از اشعه استفاده نمی‌شود و نیازی به فشرده‌سازی پستان نیست. مطالعات اولیه‌ای که اکنون در حال انجام است به دنبال ترکیب تصویربرداری نوری با سایر آزمایش‌ها مانند MRI، سونوگرافی یا ماموگرافی سه‌بعدی برای کمک به تشخیص سرطان پستان می‌باشد.

• توموگرافی امپدانس الکتریکی (EIT): EIT بر این ایده استوار است که سلول‌های سرطان پستان جریان الکتریکی را متفاوت از سلول‌های طبیعی هدایت می‌کنند. برای این آزمایش، الکترودهای کوچکی به پوست چسبانده می‌شوند تا جریان‌های الکتریکی بسیار کمی را از پستان عبور دهند و سپس آن‌ها را روی پوست تشخیص دهند. EIT از اشعه استفاده نکرده و پستان‌ها را فشرده نمی‌کند. این آزمایش ممکن است در کمک به طبقه‌بندی تومورهای یافت شده در ماموگرافی مفید باشد. اما تاکنون آزمایشات بالینی کافی برای نشان دادن مفید بودن آن برای غربالگری سرطان پستان انجام نشده است.

 

آزمایش‌های بیوپسی یا نمونه‌برداری

به برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ، بیوپسی می‌گویند. آزمایش‌های دیگر می‌توانند پیشنهاد کنند که سرطان وجود دارد، اما فقط نمونه‌برداری می‌تواند تشخیص قطعی دهد. پاتولوژیست یا پزشکی که در تفسیر تست‌های آزمایشگاهی و ارزیابی سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها برای تشخیص بیماری تخصص دارد، نمونه را مورد بررسی قرار می‌دهد. انواع مختلفی از نمونه‌برداری‌ها وجود دارد که بر اساس تکنیک و یا اندازه سوزن مورد استفاده برای جمع‌آوری نمونه بافت طبقه‌بندی می‌شوند.

انتخاب نوع نمونه‌برداری به موارد زیر بستگی دارد:

• تغییر چقدر مشکوک به نظر می‌رسد

• تغییرات چقدر است

• محل عارضه در پستان

• اگر بیش از یک منطقه مشکوک وجود داشته باشد

• سلامت کلی فرد

• ترجیحات شخصی فرد

 

بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA)

در FNA، پزشک از یک سوزن بسیار نازک و توخالی متصل به سرنگ استفاده می‌کند تا مقدار کمی از بافت پستان یا مایع را از یک ناحیه مشکوک خارج کند.

FNA اغلب در صورتی انجام می‌شود که ناحیه مشکوک به احتمال زیاد یک کیسه پر از مایع (کیست) باشد. با برداشتن مایع، FNA معمولاً می‌تواند به تسکین درد ناشی از کیست کمک کند. همچنین اگر پزشک مطمئن نباشد ناحیه‌ای که در آزمایش تصویربرداری مشاهده می‌شود کیست کوچک یا توده جامد است، FNA می‌تواند مفید باشد.

اگر ناحیه مورد بیوپسی را بتوان احساس کرد، می‌توان سوزن را در حینی که پزشک توده را احساس می‌کند، به داخل هدایت کرد.

اگر نتوان توده را به‌راحتی حس کرد، ممکن است پزشک سوزن را روی صفحه سونوگرافی در حالی که به سمت و داخل ناحیه حرکت می‌کند، تماشا کند. به کار این FNA هدایت‌شده با سونوگرافی می‌گویند.

اگر FNA برای آزمایش یک ناحیه مشکوک انجام شود، نمونه از نظر سلول‌های سرطانی بررسی می‌شود. یکی از اشکالات FNA این است که فقط مقدار کمی از بافت و سلول را برمی‌دارد، بنابراین نمونه معمولاً باید فوراً زیر میکروسکوپ بررسی شود تا مطمئن شوند که نمونه‌های بیشتری نیاز نیست.

 

خطرات و موارد منع

خطرات FNA حداقل است. احتمال کمی خونریزی و عفونت در محل تزریق وجود دارد. ممکن است یک یا دو روز بعد از عمل درد داشته باشید و مقداری کبودی و تورم خفیف را تجربه کنید.

 

ملاحظات قبل از انجام FNA

برای آماده شدن برای آسپیراسیون با سوزن نازک باید کارهای کمی انجام دهید، اما دانستن موارد زیر می‌توانند برای شما مفید باشند.

• حدود ۱۰ تا ۲۰ ثانیه طول می‌کشد تا هر نمونه به دست آید، و ممکن است چندین نمونه گرفته شود.

• می‌توانید نتایج را در عرض دو تا سه روز پس از آزمایش و یا احتمالاً زودتر، دریافت کنید.

• آسپیراسیون با سوزن ظریف یک روش سرپایی است که در مطب یا کلینیک پزشکی، توسط متخصصانی آموزش‌دیده انجام می‌شود.

• در صورت نیاز به راهنمایی سونوگرافی، بیوپسی معمولاً در بخش رادیولوژی انجام می‌شود. این دستگاه که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ارائه تصویری زنده از توده استفاده می‌کند، به پزشک این امکان را می‌دهد تا سوزن را دقیقاً به نقطه مناسب هدایت کند.

• معمولاً می‌توانید قبل از عمل غذا بخورید و بنوشید. از پزشک خود بپرسید که آیا باید قبل از عمل، مصرف داروهایی مانند رقیق‌کننده‌های خون را متوقف کنید یا خیر.

• شما در طول FNA بیهوش نخواهید شد، بنابراین می‌توانید پس از انجام این عمل به زندگی روزمره خود برگردید.

 

ملاحظات هنگام انجام FNA

می‌توانید برای بی‌حس کردن ناحیه‌ای از پستان‌تان که سوزن وارد آن می‌شود، درخواست بی‌حسی موضعی کنید، اما سوزنی که برای FNA استفاده می‌شود آن‌قدر نازک است که گرفتن بی‌حس‌کننده ممکن است بیشتر از خود بیوپسی صدمه بزند.

پزشک با احساس توده یا با استفاده از سونوگرافی، محل آن را پیدا می‌کند. سپس، توده را بی‌حرکت کرده و از یک سوزن بسیار نازک برای سوراخ کردن آن استفاده می‌کنند و مایع را با سرنگ بیرون می‌کشند. در صورت استفاده از سونوگرافی، ممکن است هنگام وارد کردن سوزن، مقداری فشار از سمت عصای دستگاه سونوگرافی احساس کنید. اگر مایعی خارج نشود، ممکن است پزشک جای سوزن را تغییر دهد و دوباره امتحان کند.

هنگامی که مایع گرفته شد، سوزن برداشته می‌شود، برای جلوگیری از کبودی فشار وارد می‌شود و از بانداژ برای پوشاندن محل سوزن استفاده می‌شود.

 

ملاحظات پس از انجام FNA

هنگامی که آسپیراسیون با سوزن ظریف توسط یک پزشک با تجربه انجام می‌شود، عملاً عاری از عوارض قابل توجه خواهد بود.

شایع‌ترین عوارض کبودی خفیف، حساسیت، یا تورم ناحیه به مدت چند روز پس از عمل است. این موارد را می‌توان با مسکن‌های بدون نسخه مانند تایلنول (استامینوفن) و با استفاده از کمپرس سرد برای دوره‌های کوتاه‌مدت تسکین داد.

در صورت تداوم تورم یا خونریزی، تب بالا و یا درد شدید با پزشک خود تماس بگیرید.

 

تفسیر نتایج

پاتولوژیست مایع یا بافت حاصل از بیوپسی را مورد بررسی قرار می‌دهد. نتایج آزمایش ممکن است تا دو یا سه روز طول بکشد.

• یک نتیجه طبیعی به این معنی است که هیچ نشانه‌ای از سرطان یا سایر مشکلات وجود ندارد.

• یک نتیجه غیرطبیعی به معنای ابتلا به سرطان یا پیش‌سرطان نیست، بلکه ممکن است مبتلا به شرایط خوش‌خیم، از جمله فیبروآدنوم یا نکروز چربی باشید.

رنگ مایع خارج‌شده از توده در طول عمل سرنخ‌هایی در مورد ماهیت آن به دست می‌دهد:

• اگر مایع قهوه‌ای، سبز یا خرمایی است و توده در نتیجه آسپیراسیون کوچک می‌شود، به احتمال زیاد کیست است.

• گاهی اوقات مایع شفاف یا خونی است و در موارد نادر این به معنای سرطانی بودن توده است.

• اگر سوزن تکه‌های کوچکی از بافت را بیرون بکشد و مایع بسیار کمی داشته باشد، این نشان‌دهنده یک توده جامد است.

آسپیراسیون با سوزن ۸۰ تا ۸۵ درصد دقیق است و نشانه روشنی است در مورد اینکه آیا توده پستان کیست است یا یک توده جامد.

آسپیراسیون با سوزن ظریف ممکن است منجر به تخلیه کیست و یا از بین رفتن توده شود. این اتفاق نشانه خوبی است بر اینکه توده سرطانی نبوده است. با این حال، برخی از کیست‌ها دوباره پر می‌شوند و اگر آزاردهنده شوند، می‌توان آن‌ها را با جراحی برداشت.

 

بیوپسی با سوزن مرکزی (CNB)

اگر معاینات یا آزمایش‌های تصویربرداری نشان دهند که ممکن است سرطان پستان داشته باشید، ممکن است این نوع بیوپسی تجویز شود. در صورت مشکوک بودن به سرطان، اغلب این نوع بیوپسی ترجیح داده می‌شود، زیرا بافت بیشتری نسبت به آسپیراسیون با سوزن ظریف برداشته می‌شود، اما نیازی به جراحی ندارد.

در طول این روش، پزشک برای خارج کردن تکه‌های بافت پستان از ناحیه مورد نظر از یک سوزن توخالی استفاده می‌کند. برای این کار پزشک می‌تواند توده را احساس کند و یا برای هدایت سوزن در طول آزمایش از روش‌ها تصویربرداری استفاده کند.

سوزن ممکن است به یک ابزار فنری متصل شود که آن را به‌سرعت به داخل و خارج از بافت حرکت می‌دهد. همچنین ممکن است سوزن به یک دستگاه مکش که به کشیدن بافت به داخل آن کمک می‌کند (معروف به بیوپسی هسته با کمک خلاء) متصل شود.

یک استوانه (هسته) کوچک از بافت از سوزن خارج می‌شود. اغلب چندین هسته برداشته می‌شود.

پزشک می‌تواند با احساس توده، سوزن را در ناحیه غیرطبیعی قرار دهد. اما معمولاً برای هدایت سوزن به محل مناسب، از نوعی آزمایش تصویربرداری استفاده می‌شود. برخی از آزمایشات تصویربرداری که ممکن است پزشک استفاده کند عبارت‌اند از:

• ماموگرافی (یا توموسنتز) (معروف به بیوپسی استریوتاکتیک)

• سونوگرافی

• ام‌آر‌آی

نوع آزمایش تصویربرداری مورد استفاده برای هدایت بیوپسی به این بستگی دارد که کدام آزمایش می‌تواند ناحیه غیرطبیعی را به بهترین شکل به تصویر درآورد و همچنین کدام آزمایش برای بیمار راحت‌تر است.

 

ملاحظات هنگام انجام بیوپسی CNB

CNB اغلب به‌عنوان یک روش سرپایی در مطب پزشک انجام می‌شود. این روش نسبتاً سریع است، اگرچه در صورت نیاز به آزمایش‌های تصویربرداری یا استفاده از یکی از انواع خاص CNB که در زیر توضیح داده شده است، ممکن است زمان بیشتری لازم باشد.

اگر بیوپسی شما با استفاده از راهنمای تصویری انجام شود، ممکن است در حالت نشسته، صاف یا به پهلو دراز کشیده باشد. این حالات بستگی به نوع تصویربرداری (ماموگرافی، سونوگرافی یا MRI) دارد. تا زمانی که بیوپسی انجام می‌شود، باید بی‌حرکت بمانید.

برای هر نوع CNB، ابتدا برای قرار دادن داروی بی‌حس‌کننده (بی‌حسی موضعی) در ناحیه مورد بیوپسی از یک سوزن نازک استفاده می‌شود. گاهی اوقات یک برش کوچک (حدود ¼ اینچ) در پستان ایجاد می‌شود. سوزن بیوپسی از طریق این برش وارد بافت می‌شود تا نمونه بافت خارج شود. ممکن است با وارد شدن سوزن فشاری احساس کنید. مجدداً، ممکن است از آزمایش تصویربرداری برای هدایت سوزن به نقطه مناسب استفاده شود.

به‌طور معمول، یک نشانگر بافت کوچک (که گیره نیز نامیده می‌شود) در ناحیه‌ای که بیوپسی انجام می‌گیرد قرار داده می‌شود. این نشانگر در ماموگرافی یا سایر آزمایش‌های تصویربرداری نشان داده می‌شود تا ناحیه دقیق برای درمان بیشتر (در صورت نیاز) یا پیگیری تعیین شود. شما نمی‌توانید نشانگر را حس کنید یا ببینید. نشانگر در جای خود باقی می‌ماند و در طول MRI ایمن بوده و فلزیاب‌ها را فعال نمی‌کند.

پس از برداشتن بافت، سوزن خارج می‌شود. معمولاً نیازی به بخیه نمی‌باشد، اما ممکن است برای مدت کوتاهی به‌منظور کاهش خونریزی، به محل بیوپسی فشار وارد شود. پس از آن این ناحیه با یک پانسمان استریل پوشانده می‌شود.

 

ملاحظات پس از انجام بیوپسی CNB

ممکن است به شما گفته شود که فعالیت‌های شدید را برای یک روز یا بیشتر محدود کنید، اما باید بتوانید پس از آن به فعالیت‌های معمول خود بازگردید. پزشک یا پرستار در این مورد به شما دستورالعمل‌هایی می‌دهد.

CNB می‌تواند باعث خونریزی، کبودی یا تورم شود. این اتفاق ممکن است باعث شود احساس کنید که توده پستانتان بزرگ‌تر شده است. بیشتر اوقات، جای نگرانی نیست و هر گونه کبودی یا تورم به مرور زمان از بین می‌رود. پزشک یا پرستار به شما می‌گوید که چگونه از محل بیوپسی مراقبت کنید و در صورت داشتن هر گونه مشکل چه زمانی ممکن است لازم باشد با آن‌ها تماس بگیرید. CNB معمولاً جای زخم باقی نمی‌گذارد.

 

انواع بیوپسی سوزنی هسته‌ای با هدایت تصویر

• بیوپسی با سوزن استریوتاکتیک (با هدایت ماموگرافی یا توموسنتز): برای این روش، پزشک از تصاویر ماموگرافی که از زوایای مختلف گرفته شده است، برای تعیین دقیق محل بیوپسی استفاده می‌کند. یک کامپیوتر عکس‌های اشعه ایکس را تجزیه و تحلیل کرده و نشان می‌دهد که نوک سوزن در ناحیه غیرطبیعی کجا باید برود. این نوع بیوپسی اغلب برای بررسی میکروکلسیفیکاسیون‌های مشکوک (رسوبات ریز کلسیم) یا توده‌های کوچک یا سایر نواحی غیرطبیعی که به‌وضوح در سونوگرافی دیده نمی‌شوند، استفاده می‌شود. بیمار در دستگاه ماموگرافی قرار می‌گیرد و فشرده می‌شود و تصویری گرفته می‌شود تا مطمئن شود ناحیه مورد نظر همچنان قابل مشاهده است. سپس تمیز می‌شود و داروی بی‌حس‌کننده (بی‌حسی موضعی) استفاده می‌شود. دستگاه بیوپسی در محل قرار می‌گیرد و تصاویر بیشتری برای تأیید اینکه دستگاه در محل صحیح نمونه‌برداری قرار دارد گرفته می‌شود. سپس چندین نمونه بیوپسی گرفته می‌شود. پس از آن بیمار از دستگاه خارج شده و نشانگر بیوپسی (گیره) در ناحیه قرار داده می‌شود. سپس یک ماموگرافی دیگر برای تأیید قرار گرفتن گیره در محل مناسب انجام می‌شود.

• بیوپسی سوزنی هسته‌ای با هدایت سونوگرافی: برای این روش، پزشک از سونوگرافی برای مشاهده ناحیه‌ای که نیاز به بیوپسی دارد استفاده می‌کند. معمولاً این کار در حالی که بیمار دراز کش و در حالی که دست در بالای سر قرار گرفته است و کمی به پهلو می‌باشد انجام می‌شود. ابتدا برای مشاهده ناحیه، سونوگرافی انجام می‌شود. سپس پوست تمیز می‌شود و داروی بی‌حس‌کننده (بی‌حسی موضعی) تزریق می‌شود. سپس برای هدایت سوزن به ناحیه صحیح از سونوگرافی استفاده می‌شود. ممکن است با وارد شدن سوزن فشاری احساس کنید. معمولاً چندین نمونه بیوپسی گرفته می‌شود. یک نشانگر بیوپسی (گیره) در ناحیه بیوپسی قرار می‌گیرد. اغلب، ماموگرافی پس از بیوپسی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که گیره در محل مناسب قرار دارد.

• بیوپسی با سوزن هسته‌ای با هدایت MRI: برای این روش، پزشک برای تعیین محل و بیوپسی ناحیه مشکوک از MRI پستان استفاده می‌کند. این کار اغلب زمانی انجام می‌شود که چیزی در MRI دیده شود که بعید است در ماموگرافی یا سونوگرافی دیده شود. از شما خواسته می‌شود که روی میز MRI روی شکم خود دراز بکشید و بازوهای خود را بالای سرتان قرار دهید. با این حال، پستان در طول عمل فشرده می‌شود. میز به داخل اسکنر MRI می‌رود و تصاویر گرفته می‌شوند. سپس ماده کنتراست به شما تزریق می‌شود و تصاویر بیشتری گرفته می‌شود. پس از یافتن ناحیه مشکوک، پوست تمیز می‌شود و داروی بی‌حس‌کننده (بی‌حسی موضعی) به آن ناحیه تزریق می‌شود. سپس دستگاه بیوپسی به‌آرامی در پستان قرار می‌گیرد. احساس فشار در حین انجام این کار طبیعی است. سپس تصاویر MRI بیشتری گرفته می‌شود تا تأیید شود که دستگاه در محل صحیح نمونه‌گیری قرار دارد. سپس چندین نمونه بیوپسی گرفته می‌شود و بیمار از دستگاه خارج می‌شود. یک نشانگر (گیره) بیوپسی در ناحیه بیوپسی قرار می‌گیرد. اغلب، ماموگرافی پس از بیوپسی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که گیره در محل مناسب قرار دارد.

 

بیوپسی جراحی

در این نوع بیوپسی، برای برداشتن تمام یا بخشی از یک ناحیه مشکوک از جراحی استفاده می‌شود تا بتوان آن را بررسی کرد.

دو نوع بیوپسی جراحی وجود دارد:

• بیوپسی برشی (Incisional biopsy): تنها بخشی از ناحیه غیرطبیعی را برمی‌دارد.

• بیوپسی اکسیزیونی (Excisional biopsy): کل تومور یا ناحیه غیرطبیعی را برمی‌دارد. بسته به دلیل بیوپسی، ممکن است لبه (حاشیه) بافت طبیعی پستان در اطراف تومور نیز برداشته شود.

 

تعیین موقعیت توده قبل از عمل، برای هدایت بیوپسی جراحی

اگر تغییر در پستان شما قابل احساس باشد، جراح می‌تواند با استفاده از حس لامسه خود به‌عنوان راهنما بیوپسی را انجام دهد.

اما اگر نمی‌توان تغییر را احساس کرد و یا به‌سختی یافت می‌شود، ممکن است قبل از جراحی برای کمک به قرار دادن سیم یا سایر دستگاه‌های موضعی در ناحیه مشکوک یک آزمایش تصویربرداری مانند ماموگرافی، سونوگرافی یا MRI انجام شود. این کار می‌تواند به راهنمایی جراح به سمت نقطه مناسب کمک کند. به این عمل تعیین موقعیت توده قبل از عمل گفته می‌شود.

برای تعیین موقعیت توده، پستان شما بی‌حس می‌شود و برای هدایت یک سوزن نازک و توخالی به ناحیه غیرطبیعی از آزمایش تصویربرداری استفاده می‌شود. هنگامی که نوک سوزن در نقطه مناسب قرار گرفت، یک سیم نازک از وسط سوزن وارد می‌شود. یک قلاب کوچک در انتهای سیم آن را در جای خود نگه می‌دارد، در حالی که انتهای دیگر سیم خارج از پستان باقی می‌ماند. سپس سوزن خارج می‌شود. پس از آن با یک سیم در پستان خود به اتاق عمل می‌روید. جراح از سیم به‌عنوان راهنمای ناحیه‌ای که باید برداشته شود استفاده می‌کند. هنگامی که از این روش استفاده می‌شود، در همان روز، جراحی شما انجام می‌شود.

در روش‌های جدیدتر تعیین موقعیت توده، قبل از روز جراحی، یک دستگاه تعیین موقعیت در ناحیه مشکوک قرار داده می‌شود، بنابراین لازم نیست صبح روز عمل آن را انجام دهید. دانه‌های رادیواکتیو یا مغناطیسی (گلوله‌های ریز که مقادیر بسیار کمی تابش می‌دهند یا میدان‌های مغناطیسی کوچک ایجاد می‌کنند) یا بازتابنده‌های فرکانس رادیویی (دستگاه‌های کوچکی که سیگنالی را منتشر کرده که توسط دستگاه‌هایی بر روی پستان دریافت می‌شوند) می‌توانند (برخلاف سیم مورد استفاده برای محلی‌سازی) کاملاً در داخل پستان قرار بگیرند. سپس جراح شما می‌تواند با استفاده از یک آشکارساز دستی در اتاق عمل، ناحیه مشکوک را پیدا کند.

 

ملاحظات هنگام انجام بیوپسی با جراحی

بیوپسی جراحی به‌ندرت در مطب پزشک انجام می‌شود. اما اغلب در بخش سرپایی بیمارستان یا یک مرکز جراحی انجام می‌شود. معمولاً بی‌حسی موضعی (داروی بی‌حس‌کننده)، همراه با آرام‌بخشی داخل وریدی به فرد داده می‌شود تا او را خواب‌آلود کند. گزینه دیگر این است که بیوپسی تحت بیهوشی عمومی انجام شود (با استفاده از داروهایی که فرد را به خواب عمیقی فرو برده و دردی احساس نمی‌کند).

پوست پستان بریده می‌شود و پزشک ناحیه مشکوک را برمی‌دارد. احتمالاً پس از بیوپسی جراحی به بخیه نیاز خواهید داشت و ممکن است برای مدت کوتاهی فشار اعمال شود تا خونریزی را محدود کنید. سپس این ناحیه با یک پانسمان استریل پوشانده می‌شود.

 

ملاحظات بعد از انجام بیوپسی با جراحی

بیوپسی می‌تواند باعث خونریزی، کبودی یا تورم شود. این باعث می‌شود که بعد از بیوپسی به نظر برسد که پستان بزرگ‌تر شده است. بیشتر اوقات، جای نگرانی نیست و کبودی و تورم به مرور زمان از بین می‌رود. پزشک یا پرستار به شما می‌گوید که چگونه از محل بیوپسی مراقبت کنید، چه مقدار (و برای چه مدت) ممکن است نیاز به محدود کردن فعالیت‌های خود داشته باشید، و چه زمانی لازم است که با آن‌ها تماس بگیرید.

بیوپسی جراحی ممکن است اسکار باقی بگذارد. بسته به میزان برداشتن بافت پستان، ممکن است متوجه تغییر شکل پستان نیز بشوید.

 

بیوپسی گره لنفاوی نگهبان

بیوپسی گره لنفاوی نگهبان یک روش جراحی است که برای بررسی نمونه‌ای برداشته‌شده از بافت گره لنفاوی استفاده می‌شود تا ببیند آیا سرطان در مراحل اولیه، فراتر از تومور اولیه گسترش یافته است یا خیر. «سنتینل» به معنای نگهبان یا نگهبانی است، بنابراین گره لنفاوی نگهبان اولین گره لنفاوی هستند که در صورت گسترش سرطان (متاستاز) انتظار می‌رود سرطان در آن‌ها یافت شود. بررسی این گره لنفاوی می‌تواند به تیم مراقبت‌های بهداشتی شما کمک کند تا مرحله سرطان پستان شما را شناسایی کرده و یک برنامه درمانی را تجویز کند.

شواهد سرطان در گره‌های نگهبان به این معنی است که خطر گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن بیشتر است زیرا سلول‌های سرطانی می‌توانند از طریق مایع لنفاوی (لنف) پخش شوند. بیوپسی گره نگهبان عمدتاً برای سرطان پستان و ملانوم استفاده می‌شود. دانشمندان در حال بررسی تعیین سودمندی این آزمایش برای سایر سرطان‌ها نیز هستند.

اغلب، بیوپسی گره لنفاوی در کنار ماستکتومی (برداشتن پستان) یا سایر جراحی‌های سرطان پستان انجام می‌شود. بیوپسی ممکن است به‌عنوان یک روش مستقل نیز انجام شود.

در طول بیوپسی گره نگهبان، جراح شما نمونه کوچکی از گره لنفاوی را برداشته و به آزمایشگاه می‌فرستد تا از نظر سلول‌های سرطانی پستان مورد آزمایش قرار گیرند.

در مراحل اولیه سرطان، توصیه‌های درمانی به این بستگی دارد که آیا گره لنفاوی شما برای متاستاز منفی یا مثبت هستند (سرطان در حال گسترش). مرحله‌بندی دقیق به شما و پزشک کمک می‌کند تا بهترین گزینه‌ها را برای شما انتخاب کنید.

روش جایگزین برای بررسی سرطان در گره لنفاوی، تشریح گره لنفاوی زیر بغل است. در طی این روش، بیشتر گره لنفاوی زیر بغل شما برداشته و معاینه می‌شوند. این روش ممکن است شواهد بیشتری از گسترش سرطان ارائه دهد.

از آنجایی که بیوپسی گره نگهبان کمتر تهاجمی است، در موارد زیر به‌عنوان استاندارد مراقبت در نظر گرفته می‌شود:

• سرطان پستان اولیه که با جراحی قابل برداشتن است

• گره لنفاوی زیر بغل که بزرگ نشده‌اند

 

خطرات و موارد منع

بیوپسی غدد نگهبان ۵ درصد احتمال ایجاد ادم لنف (Lymphedema) را دارد. زمانی که گره لنفاوی برداشته یا آسیب ببینند، مایع لنفاوی می‌تواند جمع شده و باعث تورم شود. ادم لنف همچنین می‌تواند منجر به کاهش تحرک و درد شود.

بیوپسی گره نگهبان گره‌های کمتری را نسبت به تشریح کامل گره لنفاوی حذف می‌کند. هدف پزشکان این است که سعی می‌کنند با نگه داشتن گره‌های کافی برای کنترل مایع لنفاوی که در ناحیه زیر بغل شما حرکت می‌کند، از ادم لنفاوی جلوگیری کنند.

برخی از افراد مبتلا به سرطان پستان کاندیدای این بیوپسی نیستند. ممکن است پزشک به‌جای بیوپسی غدد نگهبان، تشریح گره لنفاوی زیر بغل را توصیه کند؛ دلایل بالقوه عبارت‌اند از:

• تومور شما بزرگ است یا سرطان در سراسر پستان شما پخش شده است

• سرطان پستان التهابی دارید

• باردار هستید

• وجود سرطان در گره‌های لنفاوی زیر بغل شما از قبل تأیید شده است.

• شما متاستازهایی داشته‌اید که توسط آسپیراسیون با سوزن ظریف تأیید شده است

 

ملاحظات قبل از انجام بیوپسی گره نگهبان

کل این پروسه از زمان ورود تا زمان خروج چندین ساعت طول می‌کشد. اگر در همان روز جراحی سرطان پستان را هم انجام می‌دهید، ممکن است لازم باشد یک شب بمانید.

بیوپسی گره نگهبان در بخش‌های پزشکی هسته‌ای بیمارستان‌ها و مراکز جراحی انجام می‌شود. اگر فقط بیوپسی انجام شود، معمولاً یک روش سرپایی خواهد بود. اگر لامپکتومی یا ماستکتومی انجام می‌دهید، بیوپسی گره نگهبان ممکن است هم‌زمان با جراحی پستان شما انجام شود.

برای بازگشت به خانه از قبل برنامه‌ریزی کنید. شما احتمالاً درد خواهید داشت، به‌خصوص اگر جراحی سرطان پستان همراه با بیوپسی باشد. همچنین ممکن است لازم باشد برای مدتی از بلند کردن بازوها خودداری کنید.

شما باید هشت تا ۱۲ ساعت قبل از عمل ناشتا باشید. در مورد مصرف هر گونه دارو در صبح روز جراحی از قبل سؤال کنید. تیم جراحی شما باید لیست داروهای شما را بررسی کرده و دستورالعمل‌های خاصی را به شما ارائه دهد.

اگر از داروهای رقیق‌کننده خون مانند آسپرین یا کومادین (وارفارین) استفاده می‌کنید، قبل از قرار جراحی با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است به شما توصیه شود که از برخی دوزها صرف‌نظر کنید.

 

ملاحظات حین انجام بیوپسی گره نگهبان

در طول این پروسه، شما با انواع متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، از جمله یک پرستار، یک رادیولوژیست و جراح خود تعامل خواهید داشت.

یک تکنسین رادیولوژی از دستگاه سونوگرافی برای یافتن تومور شما استفاده می‌کند و محل تومور روی پوست شما مشخص می‌شود، بنابراین جراح می‌تواند آن را به‌راحتی پیدا کند.

رادیولوژیست یا متخصص پزشکی هسته‌ای ناحیه روی تومور پستان شما را بی‌حس می‌کند. این کار ممکن است با یک کرم لیدوکائین موضعی انجام شود (زیرا این ناحیه بسیار حساس است) و سپس لیدوکائین در پستان شما تزریق شود.

هنگامی که به‌اندازه کافی بی‌حس شدید، رنگ رادیواکتیو ضعیفی (کلوئید گوگردی با تگ تکنسیوم) و یا یک رنگ آبی (آبی ایزوسولفان) در محل تومور به شما تزریق می‌شود.

آبی ایزوسولفان در سیستم لنفاوی حرکت کرده و آن‌ها را رنگ می‌کند. این کار به جراح کمک می‌کند تا گره‌های نگهبان شما را شناسایی کند.

 

نقشه‌برداری گره لنفاوی

رنگ‌ها پس از تزریق شدن، به کمی زمان نیاز دارند تا از محل تومور به گره لنفاوی شما بروند. رنگ‌ها وارد کانال‌های لنفاوی کوچک شده و به‌آرامی به سمت گره لنفاوی حرکت می‌کنند. برخی از افراد در طول این فرآیند به چندین اسکن یا تزریق مجدد نیاز دارند.

در حین این‌که این روند اتفاق می‌افتد، احتمالاً در یک اتاق انتظار در همان نزدیکی خواهید نشست، می‌توانید در این زمان برای گذراندن وقت، کاری آرامش‌بخش انجام دهید. انتظار داشته باشید ۳۰ دقیقه تا دو ساعت صبر کنید تا رنگ به گره‌ها برسد.

وقتی رنگ‌ها به مقصد رسیدند، دوباره وارد اتاق عمل می‌شوید و روی تخت دراز می‌کشید. برای نشان دادن اینکه کدام گره لنفاوی رنگ را دریافت می‌کنند، مطالعات تصویربرداری (لنفوسنتی‌گرافی) انجام خواهد شد. این کار جراح را به سمت گره لنفاوی نگهبان راهنمایی می‌کند.

پس از شناسایی گره لنفاوی، برای بخش جراحی بیوپسی خود آماده خواهید شد. شما را به اتاق عمل می‌آورند و بیهوشی عمومی انجام می‌شود. هنگامی که خواب هستید، جراح از یک کاوشگر دستی برای یافتن گره لنفاوی حاوی بیشترین رنگ رادیواکتیو استفاده می‌کند.

جراح روی گره لنفاوی مورد نظر، یک برش خمیده کوچک ایجاد می‌کند. آن‌ها به دنبال گره لنفاوی که با رنگ آبی رنگ‌آمیزی شده‌اند می‌گردند. گره‌های لنفاوی می‌توانند از نظر اندازه متفاوت باشند، برخی به‌کوچکی سر سوزن و برخی بزرگ‌تر از لوبیا هستند.

جراح شما به مهارت و قضاوت تکیه خواهد کرد زیرا درمیان پوست و چربی به دنبال گره‌های رنگ‌شده می‌گردد. به‌طور معمول، بیوپسی گره نگهبان حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد. گاهی اوقات اگر گره لنفاوی زیادی دارید که رنگ‌شده به نظر می‌رسند یا اگر در همان روز جراحی بیشتری داشته باشید، ممکن است این عمل بیشتر طول بکشد. تیم پزشکی شما باید به شما کمک کند تا طول عمل خود را پیش‌بینی کنید.

اغلب فقط یک تا سه گره برداشته می‌شود مگر اینکه تعداد بیشتری از آن‌ها رنگ‌شده باشند. گره لنفاوی برداشته‌شده به بخش آسیب‌شناسی فرستاده می‌شوند و در آنجا از نظر متاستاز و میکرومتاستاز بررسی می‌شوند.

برش شما بسته و پانسمان می‌شود و به ریکاوری منتقل می‌شوید. شما کمتر از یک ساعت، تا وقتی که بیدار و هشیار شوید در ریکاوری باقی خواهید ماند.

اگر یک شب بمانید، به اتاق بیمارستان منتقل خواهید شد. این کار در جراحی‌های بزرگ‌تر یا در صورت نیاز به قرار دادن درن در ناحیه جراحی رایج است.

اگر بتوانید به خانه بروید، دستورالعمل‌های بعدی به شما داده می‌شود و سپس مرخص می‌شوید. پس از بیهوشی عمومی، به کسی نیاز دارید که شما را به خانه برساند.

 

مدیریت عوارض جانبی

جراح شما برش را بخیه می‌زند. یک پانسمان برای تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه وجود دارد. ممکن است برای چند روز به داروهای مسکن نیاز داشته باشید.

حداقل یک هفته بعد از عمل از بازوی کناری جراحی خود به‌آرامی استفاده کنید. از بلند کردن هر چیزی خودداری کنید. خود برش به مرور زمان به یک خط ظریف تبدیل شده و محو می‌شود.

اکثر عوارض جانبی بیوپسی گره نگهبان نسبتاً جزئی هستند. انتظار داشته باشید رنگ آبی استفاده شده در طول عمل حدود ۲۴ ساعت در ادرار شما ظاهر شود. گاهی اوقات مقداری کبودی و رنگ آبی روی پوست اطراف برش نیز وجود دارد که معمولاً با گذشت زمان کاهش می‌یابد.

عوارض جانبی احتمالی بیوپسی گره لنفاوی نگهبان عبارت‌اند از:

• ادم لنف (تورم)

• سروما (جمع شدن مایعات)

• عوارض جانبی برش (بی‌حسی، سوزن‌سوزن شدن، تورم، کبودی، درد در محل)

• عفونت

• کاهش حرکت در محل جراحی

• واکنش به رنگ (آلرژی)

اکثر عوارض جانبی در طول زمان بدون نیاز به مداخله از بین خواهند رفت.

ممکن است برای کمک به تخلیه تورم ادم لنفاوی، نیاز به درمان داشته باشید. اثرات محل برش معمولاً با گذشت زمان محو می‌شوند، اما اگر عصب آسیب دیده باشد، بی‌حسی ممکن است از بین نرود. عفونت‌ها معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند. حرکت با گذشت زمان بهبود می‌یابد، اما گاهی اوقات ممکن است نیاز به فیزیوتراپی داشته باشید. یک واکنش رنگ باید توسط تیم مراقبت بهداشتی شما ارزیابی شود تا بهترین دوره درمان را تعیین کند.

در صورت بروز علائم عفونت پس از عمل از جمله تب، زهکشی، قرمزی یا احساس گرما در پوست هنگام لمس، همیشه با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود تماس بگیرید.

 

تجزیه و تحلیل نمونه بیوپسی

تجزیه و تحلیل نمونه(های) برداشته‌شده در طول بیوپسی می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا ویژگی‌های خاص سرطان که به تعیین گزینه‌های درمانی شما کمک می‌کند، را بررسی کند.

• ویژگی‌های تومور: بررسی تومور زیر میکروسکوپ برای تعیین تهاجمی یا غیرتهاجمی بودن آن (درمحل)، سرطان پستان مجاری، لوبولار یا نوع دیگری از آن استفاده می‌شود. علاوه بر این گسترش سرطان به گره لنفاوی نیز بررسی می‌شود. حاشیه یا لبه‌های تومور نیز بررسی می‌شود و فاصله تومور تا لبه بافتی که برداشته شده اندازه‌گیری شده که به آن عرض حاشیه می‌گویند.

• گیرنده‌های استروژن (ER) و گیرنده‌های پروژسترون (PR): آزمایش ER و PR به تعیین خطر عود بیمار (خطر بازگشت سرطان) و نوع درمانی که به احتمال زیاد خطر را کاهش می‌دهد کمک می‌کند. به‌طور کلی، هورمون‌درمانی که به آن درمان غدد درون‌ریز یا درمان مسدودکننده هورمون نیز گفته می‌شود، احتمال عود سرطان‌های ER مثبت و یا PR مثبت را کاهش می‌دهد. دستورالعمل‌ها توصیه می‌کنند که در همه افرادی که به تازگی سرطان تهاجمی در آن‌ها تشخیص داده شده است یا زمانی که سرطان عود می‌کند، وضعیت ER و PR باید بر روی تومور و یا نواحی گسترش‌یافته آزمایش شود. برای افراد مبتلا به کارسینومای مجرای درجا (DCIS)، آزمایش وضعیت ER توصیه می‌شود تا مشخص شود آیا هورمون‌درمانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان در آینده را کاهش دهد یا خیر.

• HER2: وضعیت HER2 سرطان برای تعیین اینکه آیا داروهایی که گیرنده HER2 را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند به درمان سرطان کمک کنند، انجام می‌شود. این آزمایش فقط روی سرطان‌های مهاجم انجام می‌شود. دستورالعمل‌ها توصیه می‌کنند که آزمایش HER2 زمانی انجام شود که برای اولین بار سرطان پستان تهاجمی تشخیص داده می‌شود. علاوه بر این، اگر سرطان به قسمت دیگری از بدن شما گسترش یافته است یا پس از درمان عود کرده است، باید آزمایش دوباره روی تومور جدید یا مناطقی که سرطان گسترش یافته است، انجام شود. آزمایشات HER2 معمولاً به‌وضوح مثبت یا منفی هستند، به این معنی که سرطان شما دارای سطح HER2 بالا یا پایین می‌باشد. اگر نتایج آزمایش شما به‌وضوح مثبت یا منفی نباشد، ممکن است نیاز به انجام آزمایش اضافی باشد، چه بر روی نمونه تومور متفاوت یا با یک آزمایش متفاوت. گاهی اوقات، حتی با انجام آزمایش‌های مکرر، نتایج ممکن است قطعی نباشد، بنابراین شما و پزشکتان باید بهترین گزینه درمانی را مورد بحث قرار دهید.

• درجه (گرید): درجه تومور نیز با استفاده از بیوپسی تعیین می‌شود. درجه به تفاوت ظاهری سلول‌های سرطانی با سلول‌های سالم اشاره دارد و اینکه آیا رشد آن‌ها کندتر است یا سریع‌تر. اگر سرطان شبیه به بافت سالم به نظر برسد و گروه‌بندی سلولی متمایزی داشته باشد، آن را «به‌خوبی تمایزیافته» یا «تومور با درجه پایین» می‌نامند. اگر بافت سرطانی بسیار متفاوت از بافت سالم به نظر برسد، به آن «تمایز ضعیف» یا «تومور درجه بالا» می‌گویند. ۳ درجه وجود دارد: درجه ۱ (با تمایز خوب)، درجه ۲ (با تمایز متوسط) و درجه ۳ (تمایز ضعیف).

 

آزمایشات ژنومی برای پیش‌بینی خطر عود

پزشکان از آزمایش‌های ژنومی، که به آن پانل‌های چندژنی نیز گفته می‌شود، برای آزمایش تومور و جستجوی ژن‌ها یا پروتئین‌های خاصی که درون یا روی سلول‌های سرطانی یافت می‌شوند، استفاده می‌کنند. این آزمایش‌ها به پزشکان کمک می‌کند تا ویژگی‌های منحصربه‌فرد سرطان پستان افراد را بهتر درک کنند. آزمایشات ژنومی همچنین می‌توانند به تخمین خطر بازگشت سرطان پس از درمان کمک کند. دانستن این اطلاعات به پزشکان و بیماران کمک می‌کند تا در مورد درمان‌های خاص تصمیم بگیرند و می‌تواند به برخی از بیماران کمک کند تا از عوارض جانبی ناخواسته درمانی که ممکن است به آن‌ها نیاز نداشته باشند جلوگیری کنند.

[1] Breast self-exams

[2] Clinical breast exams

[3] American Cancer Society

[4] Mammograms

[5] Three-dimensional mammography

[6] Breast tomosynthesis

[7] Digital breast tomosynthesis

[8] Breast ultrasound

[9] Breast Imaging Reporting and Data System

[10] Breast MRI (magnetic resonance imaging)

[11] Dedicated breast coil

[12] Gadolinium

[13] Abbreviated breast MRI

[14] Fast breast MRI

[15] Positron emission tomography

[16] Fluoroestradiol F-18

[17] Positron emission mammography

[18] Contrast-enhanced mammography

[19] Contrast-enhanced spectral mammography

[20] Elastography

[21] Electrical impedance tomography

[22] Biopsy

[23] Fine needle aspiration biopsy

[24] Core Needle Biopsy

[25] Stereotactic biopsy

[26] Stereotactic

[27] Incisional biopsy

[28] Excisional biopsy

[29] Localization

[30] Sentinel node biopsy

[31] Lymphedema

[32] Technetium-labeled sulfur colloid

[33] Isosulfan blue

[34] Lymphoscintigraphy

[35] Grade

[36] well differentiated

[37] Low-grade tumor

[38] Poorly differentiated

[39] High-grade tumor